Berdintasunak desberdintzen gaitu....

Desberdinak gara. Gizonak eta emakumeak desberdinak dira. Baina desberdinak izanagatik ez dugu emakumeok gutxiago izan behar... Desberdinak gara fisiologikoki, psikologikoki... baina gizarte berean bizi gara, bizi behar dugu.

Gizartea gizon eta emakumeok osatzen dugu. Eta eskubide eta betebehar berdinak izan beharko genituzke. Errespetu berdina gizonari zein emakumeari. Baina urteak, mendeak dira emakumeonganako errespetua nonbait galdu zenetik... Eta antza askok ez dute berreskuratzen laguntzeko inongo asmorik...

XXI.mendeko gizarte zoragarri honetan emakume asko erailak dira egunero. Eta torturatuak, eta gutxietsiak, eta esplotatuak.... bai, maitasunaren izenean. Maitasunaren izenean egiten omen dute. Maite dituztenei egiten diete. Hori uste dute behintzat; maitasuna hori bada hobe dugu axola zaizkigunak gorrotatzea ziurrenik hala min gutxiago emango diegu eta....

Eta badira beste batzuk, kaletik bakarrik doan emakumea bortxatzen dutenak... Eta min fisikoa baina handiagoa eragiten dute... bizi guztia iraungo duen mina, beldurra, segurtasun eza... eta ez lehen pertsonan sufritzen duenarentzat... gizarte guztiari egiten zaio mina da, edo izan beharko luke. Emakumeari eta gizonari.

Eta protestako ekintzetan emakumea da ugariena... tristea. Akaso gizonezkoek ez dute lotsa, amorrua sentitzen?

Zorionez ez nau inork halakorik lehen pertsonan bizitzera behartu, baina asko gara lehen segurtasun osoz kalean ibiltzen ginenak eta orain bakarrik ibiltzeak beldurra ematen digunak... Eta beldurrak akatzen gaitu.